روایت فرزاد جمشیدی از یک پویش فرهنگی
زیبایی زندگی با آیه‌ها
آذر مهرداد
از سال‌های گذشته تاکنون رهبر معظم انقلاب به مناسبت‌های مختلف و در دیدار با فعالان قرآنی، قاریان، حافظان و اساتید قرآنی رهنمودهایی را پیرامون قرآن کریم داشته‌اند. ایشان در اولین روز ماه مبارک رمضان 1403، در محفل انس با قرآن کریم ضمن اشاره به رشد تلاوت قرآن و جلسات قرآنی و حلقات قرآنی در کشور فرمودند:
«امروز بحمدالله هزاران محفل قرآنی وجود دارد؛ دستگاه‌های مختلفی از جهات مختلف به مسائل قرآنی می‌پردازند؛ اوقاف یک جور، سازمان تبلیغات یک جور، بخش‌های مربوطِ ویژه قرآنی یک جور؛ انصافاً خوب است؛ در این تردیدی نیست؛ امّا من عقیده‌ام این است که ما هنوز کم داریم؛ سر قضیّه حفظ، سر قضیّه تلاوت، سر قضیّه اُنس با قرآن هنوز جای کار زیاد است.»
فرزاد جمشیدی، مجری صداوسیما با اشاره به این گلایه رهبر انقلاب گفت: «در آیه 30 سوره فرقان گلایه‌ای از پیامبر (ص) در روز قيامت مطرح مي‌شود كه مي‌فرمايد: «يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا؛ پروردگارا قوم من قرآن را مهجور گذاشتند و ترک کردند.»؛ لذا گلایه مقام معظم رهبری نیز گلایه رسول خداست.»
او دررابطه‌با گلایه رهبر انقلاب گفت: «منظور رهبر معظم انقلاب اسلامی تنها تلاوت قرآن نیست، بلکه قرآنی کردن جامعه است؛ یعنی اگر مردم زندگی خودشان را همان‌طور که پیامبر فرمودند: «نَوِّرُوا بُيُوتَكُمْ بِتِلاَوَه اَلْقُرْآنِ»؛ قرآنی کنند، و به فرموده ايشان خانه‌هايشان پر از انوار تلاوت قرآن شود، این امر در استحکام روابط خانوادگی هم مؤثر است.»
این مجری صداوسیما تأکید کرد: «به‌هیچ‌عنوان منظور حضرت آقا این نبود که ما فقط قرآن بخوانیم و از روی آن بگذریم؛ به قول استاد شریعتی، قاریان مصری وقتی به‌صورت طولانی و بدون نفس‌کشیدن قرآن را تلاوت می‌کنند مردم بعد از اتمام شروع به تعریف و تمجید می‌کنند؛ استاد شریعتی می‌فرمایند قرآن که امتحان نفس گرفتن نیست؛ گویی ما راه را اشتباه رفته‌ایم. زیبایی‌های قرآن به عمل‌کردن آن است. اگر جامعه قرآنی شد حتی با یک آیه، زندگی افراد متحول می‌شود.»
با آیه‌ها زندگی کنیم
جمشیدی پویش زندگی با آیه‌ها را فرصتی برای قرآنی شدن جامعه دانست و گفت: «زندگی با آیه‌ها کاری کرد که قرآن به جامعه وارد شود. اتفاقاً اختتامیه گام نخست زندگی با آیه‌ها مصادف با ولادت آقا امام رضا(ع) معروف به همسنگ قرآن و استاد علم قرآن است. امام رضا(ع) هر سؤالی را با قرآن جواب می‌دادند.»
او با بیان اینکه زندگی با آیه‌ها معنای
زنده شدن می‌دهد، گفت: «جامعه باید با قرآن زندگی کند، نه این که آیه‌ها به‌صورت روزمره دربیاید. خیلی باید از قرآن مراقبت کرد تا قداست آن حفظ شود.»
این مجری یادآور شد: «بسیاری از برنامه‌های جمهوری اسلامی با قرآن آغاز می‌شود؛ اما چند نفر متوجه معنا و تفسیر آیات خوانده شده در ابتدای مراسم‌ها می‌شوند. ای‌کاش به‌جای قرآن‌خوانی صرف، معنی و تفسیر دو- سه آیه نیز خوانده شود.»
به اعتقاد جمشیدی، پویش زندگی با آیه‌ها طرحی است که قرآن را از حالت تشریف و تکلیف خارج می‌کند. او توضیح داد: «در خیلی موارد ما از قرآن به‌صورت تشریفاتی استفاده می‌کنیم؛ مثلاً قبل‌تر، برخي خودروسازان داخل داشبورد ماشین قرآن می‌گذاشتند، همه سفره‌های عقد قرآن دارند، اول مجلس ختم قرآن می‌خوانند، هنگام بدرقه مسافر او را از زیر قرآن رد می‌کنند و... اما ما نباید کاری کنیم که قرآن به اسباب تشریف و تکلیف در زندگی تبدیل شود، کاری نکنیم که از قرآن تنها برای مناسبت‌ها استفاده شود، کاری نکنیم وقتی صدای قرآن شنیده می‌شود یاد مرگ بیفتیم؛ بیاییم با آیه‌ها زندگی کنیم.»
این مجری با بیان اینکه عنوان پویش زندگی با آیه‌ها بسیار هوشمندانه انتخاب شده است، گفت: «قرآن باید مثل جویبار در زندگی جاری باشد و نباید مثل مرداب یک‌جایی ساکن بماند.»
چطور قرآن را وارد زندگی‌هایمان کنیم؟
جمشیدی انجام برخی کارهای کوچک را باعث رشد معنوی در زندگی انسان دانست و گفت: «انتشارات آستان قدس رضوی در نمایشگاه کتاب امسال برای رده سنی کودکان کتابی چاپ کرد به نام «اسم‌های شکلاتی خدا». قصه‌های این کتاب ماجرای خواهر و برادری به نام حامد و‌هانیه است که برای اولین‌بار با معانی اسم‌های خداوند مهربان مثل: ملک، القدوس، سلام، مؤمن یا مهیمن، عزیز، جبار، مصور، حکیم، متکبر آشنا می‌شوند. این کتاب با یک داستان قشنگ و با یک عنوان قشنگی توجه مردم را به اسم «الله» جلب کرده است.»
او قبل از پاسخ به این سؤال که چطور قرآن را وارد زندگی‌هایمان کنیم، به چرایی این مسئله پرداخت و افزود: «اگر مردم چرایی این مسئله را متوجه شوند و قرآن را به‌عنوان یک داروخانه و درمانگر بشناسند، خودشان به سمت قرآن سوق پیدا می‌کنند. مهم‌ترین راه قرآنی کردن جامعه این است که دست از تظاهر و به نمایش گذاشتن قرآن برداریم.» این مجری صداوسیما تأکید کرد: «جامعه زمانی قرآنی می‌شود که ما با قرآن نمایش ندهیم و تظاهر نکنیم. این‌همه فیلم در تلویزیون و سینما ساخته شده، اما چند فیلم با موضوع یک آیه از قرآن داریم؟! درحالی‌که از ده‌ها موضوع قرآنی می‌توان فیلم و سریال ساخت.»
جمشیدی به هنری کردن قرآن در رسانه اشاره کرد و افزود: «رسانه می‌تواند به هنری کردن قرآن توجه کند؛ درحالی‌که ما به وجوه هنری قرآن کمتر توجه می‌کنیم؛ لذا رسانه باید کاری کند که هنرمندان نسبت به قرآن التفات بیشتری داشته باشند.»
او یکی از راه‌های اثرگذاری بیشتر پویش زندگی با آیه‌ها را استفاده از ابزارهای هنری و هنرمندان جامعه عنوان کرد و گفت: «ما باید از هنرمندان درخواست کنیم همه پای‌کار بیایند، نظر دهند و فکر کنند. استاد حسین علیزاده پنجاه سال پیش در دستگاه‌های نوا، يك موسیقی به نام «نینوا» ساختند. آن زمان که ایشان این قطعه را ساختند دستگاه نوا دستگاه مهجوری بود؛ این یک قطعه آن‌چنان تأثیری گذاشت که حتی غیرمسلمانان با شنیدن آن، حالت اعزاز و اکرامی نسبت به امام حسین(ع) پیدا می‌کردند؛ بنابراین، برای اثرگذاری بیشتر پویش زندگی با آیه‌ها برنامه‌های تلویزیونی باید رنگ و بوی قرآنی پیدا کند و در این امر، از ابزارهای هنری و هنرمندان جامعه استفاده شود.»